รับรู้ถึงอาการของข่าวลือและหาวิธีหลีกเลี่ยง

อาการทั่วไปของการครุ่นคิดคือการคิดซ้ำ ๆ อยู่ตลอดเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งความคิดเชิงลบเกี่ยวกับตนเองและชีวิตของคุณ การคุ้ยเขี่ยตามความหมายคือรูปแบบทางจิตใจที่ซ้ำซากของการจมอยู่กับความคิดเชิงลบก่อนหน้านี้อยู่ตลอดเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับตนเองอดีตและ / หรืออนาคต ตัวอย่างเช่นคนที่ครุ่นคิดถึงความสัมพันธ์ในอดีตที่ไม่น่าพึงพอใจอาจจมอยู่กับความรู้สึกที่มีต่อความสัมพันธ์ในปัจจุบันโดยเฉพาะอย่างยิ่งหากพวกเขายังจมอยู่ในโคลนลึกและมัว แต่เสียใจกับการตัดสินใจที่จะผูกมัด

การเคี้ยวเอื้องคืออะไร? เพื่อให้สามารถตอบคำถามนี้ได้ก่อนอื่นเราต้องพิจารณาก่อนว่าการเล่าลือนั้นเกี่ยวข้องกับอะไรและไม่ใช่สิ่งที่แท้จริง การค้นหาความทรงจำในอดีตและคิดถึงความรู้สึกในอดีตอาจเป็นวิธีที่มีประโยชน์และสร้างสรรค์ในการมองชีวิตของเราเองและดูว่าเราต้องปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงตรงไหน

หากคุณสามารถเรียนรู้ที่จะรับรู้เมื่อคุณครุ่นคิดและสิ่งที่คุณควรทำเพื่อเปลี่ยนแปลงนั้นจิตใจของคุณจะเปิดกว้างมากขึ้นต่อการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกความคิดเชิงบวกและความรู้สึก กุญแจสำคัญคือการเรียนรู้ที่จะจดจำสัญญาณจากนั้นปฏิบัติตามคำแนะนำที่ให้ไว้ในบทความนี้

อาการหลักของการเคี้ยวเอื้องคือการคิดถึงประสบการณ์ในอดีตของคุณซ้ำ ๆ สิ่งนี้อาจจะง่ายพอ ๆ กับการครุ่นคิดถึงความสัมพันธ์ที่ล้มเหลวหรือซับซ้อนพอ ๆ กับการคิดถึงสิ่งเชิงลบมากมายเกี่ยวกับตัวคุณเองเช่นคุณรู้สึกอย่างไรกับตัวเองความสัมพันธ์ในอดีตหรือชีวิตโดยรวมของคุณ การคร่ำครวญประเภทนี้มักเกี่ยวข้องกับความรู้สึกหลายประเภท คนเราอาจรู้สึกเศร้าและจมอยู่กับความคิดเชิงลบที่หมุนวนไปมาหรืออาจรู้สึกกังวลและกระสับกระส่าย

ผู้คนครุ่นคิดถึงอารมณ์บางอย่างในรูปแบบเฉพาะ รูปแบบทั่วไปของการคร่ำครวญเกี่ยวข้องกับการดูว่าคน ๆ หนึ่งรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับตัวเองและอดีตราวกับว่าพวกเขาอยู่ในช่วงเวลานั้น นี่อาจเป็นผลมาจากการไม่เชื่อว่ามีใครควบคุมอารมณ์และคิดว่า "ฉันควบคุมได้" อีกรูปแบบหนึ่งของการคร่ำครวญที่พบบ่อยคือการใช้เวลาอย่างหนักในการคิดอย่างมีเหตุผลดังนั้นจึงมักมุ่งเน้นไปที่ตรรกะ ปัญหาแทนที่จะคิดอย่างเป็นกลางเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบัน

ผู้คนคร่ำครวญเพราะต้องการหลีกหนีจากความทรงจำอันเจ็บปวดและความคิดเชิงลบที่เกี่ยวข้องกับประสบการณ์เหล่านี้ อย่างไรก็ตามพวกเขามักจะทำสิ่งนี้โดยมุ่งเน้นไปที่ความคิดเชิงลบเกี่ยวกับตัวเองแทนที่จะมุ่งเน้นไปที่ความคิดเชิงบวกและมุ่งเน้นไปที่อดีต ปัจจุบัน.

เราสามารถหลีกเลี่ยงการคร่ำครวญได้อย่างง่ายดายโดยการจัดสรรเวลาสำหรับการคิดอย่างชัดเจน เมื่อคิดอย่างไตร่ตรองให้พยายามกลับมาที่ประเด็นในตอนท้ายของวันไม่ใช่ตอนต้นของวันและอย่าจมอยู่กับความคิดและความรู้สึกเชิงลบนานเกินไป เมื่อเกิดอาการครึกโครมแบบนี้คนเราไม่ควรผลักมันออกไปหรือฝังศีรษะลงในทราย แต่พวกเขาควรคิดถึงสิ่งที่เรียนรู้ต่อไปและสำรวจประเด็นและความคิดที่อยู่รอบ ๆ ความคิดและความรู้สึกเหล่านี้โดยหวังว่าจะรู้ว่าทำไมพวกเขาถึงคิดและจะทำอย่างไรกับพวกเขา

อีกวิธีหนึ่งในการหลุดพ้นจากวงจรแห่งการคร่ำครวญคือการเรียนรู้ที่จะเชื่อใจในความรู้สึกของตัวเองและเริ่มชื่นชมกับสิ่งดีๆทั้งหมดในชีวิตของคุณ เมื่อทำเช่นนี้ผู้คนจะพบว่าพวกเขามีโอกาสน้อยที่จะเคี้ยวเอื้อง การเคี้ยวเอื้องเป็นพฤติกรรมทำลายตนเองที่สวนทางกับความพยายามในการปรับปรุงตนเองและค้นหาความสุข แต่ผู้คนควรเรียนรู้ที่จะรับรู้ความรู้สึกของตนเองและยอมรับความรู้สึกของตนไม่ว่าจะสุขหรือเศร้าหดหู่หรือโกรธหรือสับสน